Zonlicht werd in sommige culturen aanzien als ‘de goddelijke kracht’, de heilige zon was zelfs gelijkgesteld aan God.
In de hedendaagse tijd is de zon niet zo trendy meer.
Anti-kankerorganisaties en huidspecialisten hebben angst voor de stralen van de zon, en uiten hierover extreme stellingen. Misschien kunnen we deze bijstellen en normaliseren met meer details over het verleden.
Hoe kan het zover komen dat ‘het heilige licht’ van de zon, in het bijzonder de UV-frequenties, als carcinogeen (klasse 1) geclassificeerd wordt ?
Laten we eens kijken naar sommige details hoe licht en leven onlosmakend verbonden zijn. En waarom sommige mensen graag in de zon vertoeven en het vaak opzoeken.

Planten de dieren weten instinctief hoeveel zonlicht goed voor hen is.
Planten sluiten hun bloemen of draaien hun bladeren weg van de zon. Dieren zoeken schaduw op en beschermen hun huid met een pels of een vacht.
Wij, mensen, zijn met de tijd onze vacht verloren. Waardoor onze huid is gaan evolueren tot een zéér complex organisme.
De menselijke huid, en zijn structuur, is met geen enkele andere huid te vergelijken.
Het verleden van zonlicht
Een dokter, genaamd Niels Ryberg Finsen, was één van de eersten die onderzoek deed naar de wetenschappelijke effecten van zonlicht.
In 1903 werd hij zelfs beloond met de Nobelprijs voor zijn methode om Lupus Vulgaris, een huidziekte door tuberculose, te behandelen via fototherapie.
10 jaar eerder ontwikkelde hij reeds een ‘rood-licht’ behandeling voor mazelen.
Hij had ontdekt dat kortere, ‘energierijkere’, frequenties (blauw licht) ontsteking veroorzaakte of verergerde. En dat het vele voordelen had om de langere (rode) golflengtes te gebruiken.
Hierdoor was Finsen de grondlegger voor fototherapie.
Later had je Auguste Rollier, die de methodes van heliotherapie verder heeft ontwikkeld voor tientallen jaren. In zijn uitgebreide carrière beweerde hij geen één geval van huidkanker gezien te hebben dat door heliotherapie was ontstaan. Sterker nog, hij behandelde verschillende huidkankers met zonlicht.
Het is namelijk zo dat bepaalde mensen beweren dat UV-licht kankerverwekkend is, maar welke studies bewijzen dit ?
De enige studies waarnaar zulke personen blijven refereren zijn er die uitgevoerd zijn op knaagdieren.
Zei ik eerder niet dat de menselijke huid met geen andere huid te vergelijken is?
Deze muizen worden bestraald met een lamp die enkel UV-licht schijnt. Een geïsoleerde frequentie zoals die komen we in de natuur nergens tegen.
Kunnen we zulke lampen echt gaan vergelijken met het volledige spectrum van de zon?
En de enige frequentie die deze proefdieren nog ervaren is ‘blauw licht’. De koude kleurtemperatuur van de laboratoriumverlichting.
Als je meer over kunstmatige verlichting wil lezen, klik dan hier.
Ik vind deze beweringen niet voldoende onderbouwd om deze studies als bewijs te gebruiken. Maar we worden allemaal van kleins af gewaarschuwd hoe gevaarlijk de zon wel is, en dat we ons maar beter insmeren wanneer we in de zon komen. Later meer over zonnecrème en waarom ik dit niet meer smeer.
Mensen werken steeds vaker binnen, in een kantoor met ‘blauw licht’, sommigen zelfs 8-10 per dag. Komen nog geen uur per dag in de zon. En wanneer deze mensen na jaren huidkanker krijgen, wordt dadelijk beweerd dat het door de zon komt.
Ben ik de enige die dit niet logisch vind?
De ware kracht van zonlicht

Waarom ik geen zonnecrème meer gebruik

Nog steeds wordt er door de zonnecrèmes, die iedereen overvloedig smeert, 19% van het licht omgezet in schadelijke moleculen die tot na 7 dagen nog steeds dedecteerbaar zijn in het bloed.
Is het stijgende aantal gevallen van huidkanker nu te wijten aan zonlicht ?
Of smeert iedereen zich in met kankerverwekkende stoffen omdat de huidige gezondheidszorg zegt dat ze dat moeten doen ?
Onze ogen en huid zitten vol met sensoren die continu de omgeving waarnemen.
Het hele lichaam stemt zijn functies af op de lichtfrequenties dat we waarnemen op de verschillende momenten van de dag.


Achter ons oog bevindt zich de SCN (suprachiasmaticus nucleus) die onze lichaamsklok is.
Deze stuurt de hypofyse en de epifyse aan waar onze hormoonontwikkeling plaatsvindt.
Ook zorgt de SCN ervoor dat alle afzonderlijke klokken in al onze cellen gesynchroniseerd worden, en zorgt dus voor een goed werkend circadiane ritme.
Pingback: MIITTO Health - Zonnebril: Een Goed Idee ?
Pingback: MIITTO Health - Alles Over Kunstlicht